Αυτά τα κράτη πιστεύεται ότι κατέχουν συλλογικά το 60% του πλούτου του έθνους.

Σε επτά πολιτείες σε όλη τη χώρα, οι Δημοκρατικοί νομοθέτες προτείνουν ευρείες αλλαγές στον τρόπο είσπραξης των φόρων. Επιδιώκοντας να αυξήσουν τους φόρους για τους πλούσιους κατοίκους, οι νομοθέτες υπέβαλαν ταυτόχρονα μια ποικιλία προτάσεων στα αντίστοιχα νομοθετικά σώματα της πολιτείας τους τον περασμένο μήνα. Εδώ είναι τι πρέπει να γνωρίζετε για τις προτάσεις.

Τι είναι οι φόροι περιουσίας;

Η βασική ιδέα πίσω από έναν φόρο περιουσίας είναι η άντληση πρόσθετων κεφαλαίων μέσω φορολογικών πρωτοβουλιών που επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τους πιο εύπορους φορολογούμενους. Όμως, ενώ ο χρόνος των νέων νομοσχεδίων ήταν συντονισμένος, οι προτάσεις διαφέρουν σημαντικά από πολιτεία σε πολιτεία.

Οι νομοθέτες σε πολλές πολιτείες επιδιώκουν μια αλλαγή στη μεταχείριση των κεφαλαιακών κερδών των περιουσιακών στοιχείων, τα οποία επί του παρόντος φορολογούνται με προνομιακό, χαμηλότερο συντελεστή από το παραδοσιακό εισόδημα. Οι νομοθέτες στο Κονέκτικατ, τη Χαβάη, το Μέριλαντ και τη Νέα Υόρκη επιδιώκουν να αυξήσουν το ποσοστό των κρατικών κεφαλαιουχικών κερδών μεταξύ 1% και 7,5%. Οι λογαριασμοί στην Καλιφόρνια, τη Νέα Υόρκη, την Ουάσιγκτον και το Ιλινόις θα εφαρμόσουν έναν άνευ προηγουμένου φόρο «mark-to-market» στα μη πραγματοποιηθέντα κεφαλαιακά κέρδη.

Μεταξύ των προτάσεων περιλαμβάνονται μέτρα που στοχεύουν πιο προφανώς τους πλούσιους. Νομοθέτες στο Κονέκτικατ υπέβαλαν νομοσχέδιο για την αύξηση του συντελεστή φόρου εισοδήματος σε άτομα με υψηλότερα εισοδήματα. Εν τω μεταξύ, οι νομοθέτες στην Καλιφόρνια προτείνουν φόρο για όσους έχουν περιουσιακά στοιχεία άνω του 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων. Επιπλέον, οι Δημοκρατικοί στη Χαβάη, το Μέριλαντ και τη Νέα Υόρκη προτείνουν μείωση της απαλλαγής από τον φόρο ακίνητης περιουσίας.

Τι λένε οι αντίπαλοι;

Όπως θα περίμενε κανείς, οι φόροι περιουσίας είναι ιδιαίτερα αμφιλεγόμενοι. Οι πολέμιοι της ιδέας υποστηρίζουν ότι οι φόροι περιουσίας είναι οικονομικά επιζήμιοι στη θεωρία και ανέφικτοι στην πράξη.

Ένα επιχείρημα κατά των φόρων περιουσίας αφορά τον οικονομικό αντίκτυπο της φορολόγησης, είτε μέσω των φόρων «mark-to-market» ή των περιουσιακών στοιχείων, των μη πραγματοποιηθέντων κερδών. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι χωρίς ευνοϊκούς φορολογικούς συντελεστές, οι επενδυτές μπορεί να χάσουν ένα βασικό κίνητρο για να επενδύσουν στις κεφαλαιαγορές της Αμερικής. Μια πρόσθετη ανησυχία είναι ότι οι επενδυτές με μεγάλη αξία μετοχών ή επιχειρηματικών συμφερόντων μπορεί να χρειαστεί να πουλήσουν μέρος ή το σύνολο της επένδυσης ή της εταιρείας τους προκειμένου να καλύψουν το φορολογικό τους λογαριασμό.

Οι αντίπαλοι υποστηρίζουν επίσης ότι οι φόροι περιουσίας θα είναι δύσκολο να επιβληθούν μακροπρόθεσμα. Εκτός από πρωτοβουλίες φορολογίας περιουσίας σε εθνικό επίπεδο, ένας εύπορος φορολογούμενος που ζει στην βαριά από τους φόρους Καλιφόρνια θα μπορούσε εύκολα να μετακομίσει στο αφορολόγητο Τέξας. Ενώ οι νομοθέτες της Καλιφόρνια έχουν προβλέψει μια τέτοια κίνηση με τον αποκαλούμενο «φόρο εξόδου», η διάταξη πιθανότατα θα καταργηθεί στο ομοσπονδιακό δικαστήριο.

Θα περάσουν αυτά τα νομοσχέδια;

Οι προοπτικές για αυτούς τους λογαριασμούς διαφέρουν από πολιτεία σε πολιτεία και από λογαριασμό σε λογαριασμό. Ενώ οι Δημοκρατικοί υποστηρίζουν γενικά την αύξηση των φόρων για τους πλούσιους, ορισμένες προτάσεις μπορεί να είναι μια γέφυρα πολύ μακριά για τα πιο μετριοπαθή μέλη του κόμματος.

Ένας απόλυτος φόρος περιουσίας που βασίζεται στα περιουσιακά στοιχεία των φορολογουμένων μπορεί να είναι κάτι που δεν ξεκινά για πολλούς Δημοκρατικούς. Η πιο πρόσφατη πρωτοβουλία της πολιτείας της Ουάσιγκτον για τον φόρο περιουσίας δεν πέρασε και ένα παρόμοιο νομοσχέδιο στην Καλιφόρνια δείχνει έλλειψη υποστήριξης μέχρι στιγμής. Εν τω μεταξύ, μια πρόταση για αύξηση κεφαλαιακών κερδών στην Πολιτεία της Ουάσιγκτον πέρασε από το νομοθετικό σώμα πέρυσι και ένα παρόμοιο νομοσχέδιο στη Νέα Υόρκη έχει συγκεντρώσει ισχυρή υποστήριξη.

Ενώ ορισμένα από τα πιο ριζοσπαστικά νομοσχέδια αναμένεται να αποτύχουν, τα πιο μετριοπαθή μπορεί να έχουν περισσότερες πιθανότητες να περάσουν. Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα για αυτά τα συγκεκριμένα νομοσχέδια, ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί τι σηματοδοτούν οι νομοθέτες. Οι νομοθέτες σε πολιτειακό και ομοσπονδιακό επίπεδο, τόσο από την πολιτική δεξιά όσο και από την αριστερά, ζητούν ριζικές φορολογικές αλλαγές. Και αυτό θα μπορούσε να δείχνει μια όρεξη για σαρωτική φορολογική μεταρρύθμιση στο εγγύς μέλλον.