Εργάτες κηπουρικής κοντά στο Μπουρτζ Χαλίφα, Ντουμπάι, ΗΑΕ. — Disident Voice/Caoimghin Ó Croidheáin

Ποιος έχτισε τη Θήβα των 7 πυλών;

Στα βιβλία θα διαβάσετε ονόματα βασιλιάδων.

Οι βασιλιάδες ανέβασαν τα κομμάτια του βράχου;

Και η Βαβυλώνα, πολλές φορές γκρεμισμένη,

Ποιος το ανέβασε τόσες φορές;

Σε ποια σπίτια από χρυσό αστραφτερό Λίμα ζούσαν οι οικοδόμοι της;

— Ερωτήσεις από έναν εργάτη που διαβάζει (Μπέρτολτ Μπρεχτ, 1935)

ΙΣΩΣ το πιο κοντινό που μπορούμε να φτάσουμε στο όραμα του Έλον Μασκ για τον Άρη είναι μια επίσκεψη στο Ντουμπάι. Φανταστείτε έναν εξωγήινο πλανήτη όπου μπορείτε να ζήσετε μόνο στον οικισμό βάσης με μια αναπνεύσιμη ατμόσφαιρα: ένα άνετο μέρος και μια άνετη θερμοκρασία.

Στους πιο ζεστούς μήνες του έτους στο Ντουμπάι, οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν στους 50 βαθμούς, έτσι οι άνθρωποι μετακινούνται από κλιματιζόμενα διαμερίσματα σε κλιματιζόμενα αυτοκίνητα σε κλιματιζόμενα γραφεία και κλιματιζόμενα εμπορικά κέντρα.

Φυσικά, είναι πολύ ωραία αυτοκίνητα, διαμερίσματα, γραφεία και εμπορικά κέντρα. Το Ντουμπάι ασχολείται με ακριβά ακίνητα και μεγάλες κλίμακες: το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο, το Burj Khalifa (829,8 μέτρα, 2.722 πόδια), το ψηλότερο ξενοδοχείο στον κόσμο υπό κατασκευή (Ciel) και τα θεμέλια για την ψηλότερη κατασκευή στον κόσμο — τον πύργο παρατήρησης Dubai Creek που θα έχει ύψος 1,3 km (1.300m, 4.300ft).

Αυτό θα κρατήσει το Ντουμπάι στις κορυφαίες λίστες την επόμενη δεκαετία. Εδώ οι ιεραρχίες του ύψους καθορίζουν τον πλούτο σας. Για παράδειγμα, η είσοδος στο Burj Khalifa είναι ένα πολυτελές εμπορικό κέντρο που περιέχει επίσης μια τεράστια αίθουσα φαγητού για τους εργαζόμενους, τους διακομιστές και τους εργαζόμενους στα καταστήματα. Όσο περισσότερα χρήματα πρέπει να ξοδέψετε, τόσο ψηλότερα μπορείτε να ανεβείτε στο Μπουρτζ Χαλίφα. Οι ακραίες τιμές του πλούτου σημαίνουν ότι είναι πιθανό ότι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που εργάζονται στο εμπορικό κέντρο δεν έχουν ανέβει ποτέ τα ασανσέρ στα στρατοσφαιρικά ύψη του ψηλότερου κτιρίου στον κόσμο. Ενώ πολλοί τρώνε στο εμπορικό κέντρο φθηνού φαγητού στη βάση, μόνο λίγοι πίνουν τσάι και καφέ στο σαλόνι και στο υπαίθριο κατάστρωμα παρατήρησης στον 148ο όροφο (που ονομάζεται On the Prime) που είναι τόσο ψηλά που μοιάζει περισσότερο με το να κοιτάς κάτω από το Ντουμπάι. ένα αεροπλάνο παρά από ένα κτίριο. Αυτή η αντίθεση είναι σίγουρα συμβολική για τα απίστευτα άκρα πλούτου που υπάρχουν στο Ντουμπάι.

Πού, το βράδυ που τελείωσε το Σινικό Τείχος της Κίνας, πήγαν οι τέκτονες;

Η Μεγάλη Ρώμη είναι γεμάτη αψίδες θριάμβου.

Ποιος τα έστησε;

Σε ποιον θριάμβευσαν οι Καίσαρες;

Ιστορία

ΔΙΑΒΑΣΑ κάπου ένα σχόλιο ότι αν το Ντουμπάι χαρακτηριζόταν ως βιβλίο τότε το εξώφυλλο θα ήταν το Cosmopolitan Journal και το εσωτερικό θα ήταν το The Massive Challenge (περιοδικό για αστέγους). Ξεκινώντας τη ζωή ως ένα φτωχό χωριό στην έρημο δίπλα στη θάλασσα, το Ντουμπάι έχει κάνει άλματα από τότε. Για παράδειγμα, «το 1822, ένας Βρετανός ναυτικός επιθεωρητής παρατήρησε ότι το Ντουμπάι εκείνη την εποχή κατοικούνταν από χίλιους ανθρώπους που ζούσαν σε μια πόλη οβάλ σχήματος που περιβάλλεται από έναν τοίχο από λάσπη, διάσπαρτη με κατσίκες και καμήλες». Τη δεκαετία του 1930, το Ντουμπάι ήταν γνωστό για τις εξαγωγές μαργαριταριών του, αλλά «το εμπόριο μαργαριταριών υπέστη ανεπανόρθωτη ζημιά από τη Μεγάλη Ύφεση του 1929 και την καινοτομία των καλλιεργημένων μαργαριταριών. Με την κατάρρευση της βιομηχανίας μαργαριταριών, το Ντουμπάι έπεσε σε βαθιά ύφεση και πολλοί κάτοικοι ζούσαν στη φτώχεια ή μετανάστευσαν σε άλλα μέρη του Περσικού Κόλπου ». Ωστόσο, το λάδι χτυπήθηκε το 1966 και όλα άλλαξαν. Ενώ το Ντουμπάι είχε ήδη ξεκινήσει μια περίοδο ανάπτυξης υποδομών και επέκτασης στη δεκαετία του 1950 με βάση τα έσοδα από εμπορικές δραστηριότητες (όπως το εμπόριο χρυσού), η ανακάλυψη υπεράκτιων πετρελαιοειδών έδωσε τον τόνο για μια νέα ταχεία ανάπτυξη στα οικοδομικά έργα κατά τη δεκαετία του 1970.

Αυτή η ανάπτυξη τροφοδοτήθηκε από τα έσοδα από το πετρέλαιο και τον χρυσό, αλλά εξαρτιόταν κυρίως από το φθηνό εργατικό δυναμικό από τις αναπτυσσόμενες χώρες. Η μεταχείριση των πολλών χιλιάδων εργαζομένων στο Ντουμπάι έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών εκθέσεων και ντοκιμαντέρ, όπως η Human Rights Watch (οι συνθήκες διαβίωσης περιγράφονται ως «λιγότερο από ανθρώπινες») και το ντοκιμαντέρ Slaves of Dubai (2009).

Σε ένα άρθρο με τίτλο «Τι είναι η σύγχρονη σκλαβιά στο Ντουμπάι και πώς σας επηρεάζει;» αναφέρεται:

«Περισσότερο από το 88,5 τοις εκατό των κατοίκων των ΗΑΕ είναι αλλοδαποί εργαζόμενοι, με τους μετανάστες από τη Νότια Ασία να αποτελούν το 42,5 τοις εκατό του εργατικού δυναμικού των ΗΑΕ. […] Αυτοί οι μετανάστες, συνήθως αναλφάβητοι και από φτωχές, αγροτικές κοινότητες στην Ινδία, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές […] Ανυπομονώντας να μετακομίσουν στο Ντουμπάι και να αρχίσουν να κερδίζουν χρήματα που μπορούν να στείλουν στο σπίτι στις οικογένειές τους, λαμβάνουν δάνεια έως και 3000 $ από αδίστακτα γραφεία πρόσληψης για να πληρώσουν τα υπέρογκα «τέλη βίζας» (πράγμα που είναι στην πραγματικότητα παράνομο – υποτίθεται ότι τα γραφεία στρατολόγησης καλύψτε αυτές τις χρεώσεις) και επιβιβαστείτε σε πτήσεις προς το Ντουμπάι, ενθουσιασμένοι για μια νέα ζωή στο λαμπερό Emirate. Όταν αγγίζουν στο Ντουμπάι, όμως, είναι διαφορετική ιστορία. Οδηγημένοι σε άθλιες παραγκουπόλεις στα περίχωρα του Ντουμπάι, όπου 45 άντρες μοιράζονται ένα υπαίθριο μπάνιο και 10 ή περισσότερα άτομα κοιμούνται σε ένα δωμάτιο, τα διαβατήριά τους κατασχέθηκαν και τους λένε ότι θα εργάζονται πραγματικά 14 ώρες, 6 ή 7 ημέρες μια εβδομάδα, στον ήλιο της ερήμου».

Οι στενές συνθήκες διαβίωσης και οι χαμηλοί μισθοί έχουν οδηγήσει επίσης σε υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών.

Το Διεθνές Ινστιτούτο Παγκόσμιας Στρατηγικής Ανάλυσης ανέφερε ότι το σύστημα χορηγιών kafala έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εκμετάλλευση των εργαζομένων:

«Το Kafala είναι ένα δημοφιλές σύστημα στις χώρες του Κόλπου που δίνει σε ιδιώτες πολίτες και εταιρείες ευθύνη και εποπτεία επί των εργαζομένων. Το σύστημα χορηγιών kafala χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση των μεταναστών εργατών, που εργάζονται κυρίως στον κατασκευαστικό και οικιακό τομέα στα κράτη μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου. Το σύστημα kafala περιλαμβάνει την παρακράτηση των διαβατηρίων των εργαζομένων για τη ρύθμιση της διαμονής και της απασχόλησής τους, κάτι που δίνει στους εργοδότες σχεδόν απόλυτο έλεγχο επί του μισθού των μεταναστών εργαζομένων, των συνθηκών διαβίωσης, της διατροφής, της ικανότητας εργασίας αλλού, ακόμη και της ικανότητάς τους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους».

Η μεταχείριση των πολιτών είναι πολύ διαφορετική από την κατάσταση των ομογενών εργαζομένων:

«Υπολογίζεται ότι το 2018 υπήρχαν επτά εκατομμύρια εργαζόμενοι μόνο στα ΗΑΕ. Πάνω από το 90 τοις εκατό του εργατικού δυναμικού του ιδιωτικού τομέα αποτελείται από ομογενείς, ενώ οι υπήκοοι των ΗΑΕ συνεχίζουν να εργάζονται σε σταθερές και σχετικά καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας στον τεράστιο δημόσιο τομέα της χώρας. Αν και οι πολίτες αντιμετωπίζουν περιορισμούς στα ανθρώπινα δικαιώματά τους, το κράτος τους προσφέρει ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών παροχών, όπως γενναιόδωρα επιδόματα στέγασης, πρόσβαση σε δωρεάν εκπαίδευση και ιατρικές υπηρεσίες, προνομιακή μεταχείριση στο εργατικό δυναμικό και υψηλότερους μισθούς».

Αναφέρθηκε επίσης ότι «οι οικιακοί εργαζόμενοι εκτίθενται σε πολλαπλές μορφές εκμετάλλευσης και βίας, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής, σωματικής και ψυχολογικής κακοποίησης».

Είχε το Βυζάντιο, πολύ υμνούμενο στο τραγούδι, μόνο παλάτια για τους κατοίκους του;

Ακόμα και στη μυθική Ατλαντίδα, τη νύχτα που την τύλιξε ο ωκεανός,

Οι πνιγμένοι εξακολουθούσαν να φωνάζουν για τους σκλάβους τους.

Ο νεαρός Αλέξανδρος κατέκτησε την Ινδία.

Ήταν μόνος?

Ο Καίσαρας νίκησε τους Γαλάτες.

Δεν είχε καν μάγειρα μαζί του;

Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

ΟΙ συνθήκες για τους εργαζόμενους και η ταχεία ανάπτυξη και επέκταση των κτιρίων του Ντουμπάι συνδέονται με τον τουρισμό, καθώς πολλά έργα εξαρτώνται από τις πωλήσεις σε ξένους τουρίστες και επενδυτές. Ωστόσο, πολλά διαμερίσματα πωλούνται επίσης εκτός σχεδίων και στη συνέχεια μεταπωλούνται μετά την ολοκλήρωσή τους χωρίς ο επενδυτής να επισκεφθεί καν το Ντουμπάι. Κάθε εμπορικό κέντρο έχει σημεία πώλησης με εξελιγμένες οθόνες που χρησιμοποιούν τρισδιάστατους χάρτες του Ντουμπάι και τα ακίνητα προς πώληση. Οι βοηθοί πωλήσεων είναι συνήθως από την Ανατολική Ευρώπη. Δεν υπάρχει έλλειψη δυνητικών πελατών καθώς το Ντουμπάι έχει γίνει ένας από τους «κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο» και ο τουρισμός είναι πλέον μία από τις κύριες πηγές εσόδων του Ντουμπάι. Η πόλη «φιλοξένησε 14,9 εκατομμύρια επισκέπτες διανυκτέρευσης το 2016» και «το 2018, το Ντουμπάι ήταν η τέταρτη πόλη με τις περισσότερες επισκέψεις στον κόσμο με βάση τον αριθμό των διεθνών επισκεπτών».

Ο Φίλιππος της Ισπανίας έκλαψε όταν έπεσε η αρμάδα του.

Ήταν ο μόνος που έκλαψε;

Ο Φρειδερίκος ο 2ος κέρδισε τον 7ετή πόλεμο.

Ποιος άλλος το κέρδισε;

Κάθε σελίδα μια νίκη.

Ποιος μαγείρεψε το γλέντι για τους νικητές;

Κάθε 10 χρόνια ένας σπουδαίος άνθρωπος.

Ποιος πλήρωσε τον λογαριασμό;

Εργατικές συνοικίες

ΜΑΚΡΙΝ οι πιο ενδιαφέρουσες περιοχές του Ντουμπάι είναι οι περιοχές όπου ζουν, εργάζονται και ψωνίζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Η Deira, για παράδειγμα, είναι μια ιστορική συνοικία όπου ο πληθυσμός αποτελείται κυρίως από ιθαγενείς του Πακιστάν και της Ινδίας. Η Deira έχει πολλές αγορές: Murshid Souk, Spice Souk, Deira Lined Souk και Gold Souk. Στα πεζοδρόμια της πόλης υπάρχουν δερμάτινα, τσαγκαράδικα, σούπερ μάρκετ, κουρεία, κρεοπωλεία, καφετέριες και οικογενειακά εστιατόρια με τραπεζαρία. Σε σύγκριση με την άψυχη ατμόσφαιρα των πλουσιότερων συνοικιών, η Deira σφύζει από ζωή με φιλικούς πωλητές και μεγάλες ομάδες Αφρικανών, Ινδών, Πακιστανών και Μπαγκλαντές εργαζομένων και των οικογενειών τους που απολαμβάνουν την ευχάριστη ατμόσφαιρα των εστιατορίων σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους.

Τόσες πολλές αναφορές.

Τόσες πολλές ερωτήσεις.

Το μέλλον του Ντουμπάι

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Ντουμπάι είναι η δημιουργία ενός συγκεκριμένου συνόλου περιστάσεων οικονομικά, γεωγραφικά και γεωπολιτικά. Έχει κάνει καλή χρήση της κεντρικής της θέσης σε σχέση με την Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία ως κοσμοπολίτικο σημείο συνάντησης για το διεθνές εμπόριο και τα ταξίδια. Το Ντουμπάι έχει επωφεληθεί από τις διπλωματικές κινήσεις των ΗΑΕ για την υποβάθμιση των διαφορών σε περιφερειακό επίπεδο:

Τα ΗΑΕ επανεξετάζουν τους στόχους της εξωτερικής τους πολιτικής με στόχο την ενίσχυση των παγκόσμιων εμπορικών τους συνεργασιών και τη διασφάλιση της ασφάλειας και της πολιτικής τους σταθερότητας, αντικαθιστώντας την ισχυρή στρατιωτική επέμβαση και την πολιτική αντιπροσώπων με το διάλογο και τη διπλωματία.[…] Οι διαφορές μεταξύ των ΗΑΕ από τη μια πλευρά και του Ιράν, της Τουρκίας και του Κατάρ από την άλλη παραμένουν έντονες. Ωστόσο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η έλλειψη υγιούς διμερούς διαλόγου με τις περιφερειακές δυνάμεις θα κάνει την πρόοδο προς την αποκλιμάκωση πολύ πιο δύσκολη. Η χώρα αναγνωρίζει, μετά από μια δεκαετία περιφερειακών συγκρούσεων και πολιτικών αντιπροσώπων, ότι οι αποκλίνουσες πολιτικές των περιφερειακών παραγόντων δεν πρέπει να εμποδίζουν τη διπλωματική συνεργασία.

Ωστόσο, σε μια εποχή αυξανόμενων θερμοκρασιών και ανόδου των θαλασσών, πρέπει να ρωτηθεί πόσο θερμότερο μπορεί να γίνει το Ντουμπάι και πώς θα αντιμετωπίσει αυτή η παράκτια πόλη τη διάβρωση και τις πλημμύρες; Η συνέχιση της ύπαρξης του Ντουμπάι εξαρτάται από τη μεγάλη κατανάλωση ενέργειας για τη διατήρηση του κλιματισμού, των τρένων και των υπηρεσιών για πολύ μεγάλα κτίρια, πολλά άλλα από τα οποία σχεδιάζονται αυτή τη στιγμή για μελλοντική ανάπτυξη.

Ακόμη και οι ντόπιοι είχαν πάντα μια άβολη αίσθηση για το μέλλον του Ντουμπάι. Ο Σεΐχης Ρασίντ μπιν Σαΐντ Αλ Μακτούμ (ηγεμόνας από το 1958 έως το 1990) πιστεύεται ότι είπε: «Ο παππούς μου καβάλησε μια καμήλα, ο πατέρας μου καβάλα, εγώ οδηγώ μια Mercedes, ο γιος μου οδηγεί ένα Land Rover, ο γιος του θα οδηγήσει μια Land Rover, αλλά ο γιος του θα καβαλήσει μια καμήλα».

Δεν μπορεί κανείς παρά να αισθάνεται ότι μια μεγάλη κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου ή/και των οικονομιών της Δύσης θα έχει βαθιά επίδραση στο μέλλον του Ντουμπάι. Όπως έχει επισημάνει το απόφθεγμα (με τόσο ασαφή προέλευση όσο το ίδιο το Ντουμπάι) ότι «η Εποχή του Λίθου δεν τελείωσε λόγω έλλειψης λίθων», οι νέες τεχνολογίες θα μειώσουν σημαντικά την εξάρτησή μας από τα ορυκτά καύσιμα στο μέλλον. Όλες αυτές οι πιθανές αλλαγές δεν αποτελούν καλό οιωνό για το μέλλον της εξάρτησης του Ντουμπάι από το εμπόριο τουρισμού, πετρελαίου και χρυσού. Εάν το Ντουμπάι είναι τελικά ένα μη βιώσιμο έργο ματαιοδοξίας που υποκινείται από μια μικρή μειοψηφία υπερπλούσιων, όπως ορισμένοι πιστεύουν, τότε η πόλη θα μπορούσε να ερημώσει (με περισσότερους από έναν τρόπους) και το ίδιο το Ντουμπάι θα μπορούσε να γίνει το μεγαλύτερο υπαίθριο μουσείο στην κόσμος.

DissidentVoice.org, 10 Μαρτίου. Ο Caoimhghin Ó Croidheáin είναι Ιρλανδός καλλιτέχνης, λέκτορας και συγγραφέας. Το έργο τέχνης του αποτελείται από πίνακες που βασίζονται σε σύγχρονα γεωπολιτικά θέματα, καθώς και στην Ιρλανδική ιστορία και αστικά τοπία του Δουβλίνου.