Στην τελευταία μου στήλη, σημείωσα πώς τα προγράμματα 401(ok) μπορεί τώρα να είναι πραγματικά δωρεάν για μικρότερες οντότητες που αξιοποιούν πιστώσεις φόρου SECURE 2.0, Starter Ok ή κρατικά προγράμματα auto-IRA, τα οποία είναι όλα θετικά σε σύγκριση με τις κακόβουλες και διφορούμενες αξιώσεις πριν από δεκαετίες από κατόχους ρεκόρ.

Τώρα φαίνεται ότι οι προμήθειες συμβούλων έχουν επιστρέψει αλλά χωρίς κανένα εγγενές όφελος για τους πελάτες.

Η εξέλιξη των αμοιβών συμβούλων του προγράμματος συνταξιοδότησης λέει πολλά για την εξέλιξη του κλάδου RPA.

Όλα ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1990 με προμήθειες 12b-1 από διάφορες κατηγορίες μετοχών που τελικά διακανονίστηκαν σε μετοχές Α, καθώς ο κλάδος συνειδητοποίησε ότι οι μετοχές Β και Γ δεν είχαν νόημα για προγράμματα καθορισμένων εισφορών. Αν και οι μετοχές Α ήταν πιο δίκαιες, ορισμένοι σύμβουλοι εκμεταλλεύτηκαν τις προκαταβολικές πληρωμές 100 μονάδων βάσης που μεταφέρουν πελάτες από το ένα αμοιβαίο κεφάλαιο στο άλλο χωρίς κανένα όφελος για αυτούς.

Οι ασφαλιστικοί πάροχοι ξύπνησαν γρήγορα με την ευκαιρία να πουλήσουν μικρότερα σχέδια, πληρώνοντας συμβούλους μέσω μιας αμοιβής αναδίπλωσης, η οποία δεν αποκαλύφθηκε πάντα. Η μικρή επίβλεψη οδήγησε σε πολλά υπερβολικά προγράμματα προμηθειών.

Οι έμπειροι σύμβουλοι άρχισαν να ενεργούν ως καταπιστευματοδόχοι τη δεκαετία του 2000, χρεώνοντας μια αμοιβή βασισμένη σε περιουσιακά στοιχεία, όπως μια RIA, η οποία επικεντρώθηκε στη βοήθεια προγραμμάτων εξοικονόμησης χρημάτων που αποκαλύπτουν «κρυφές» συμφωνίες κατανομής εσόδων, ενώ ενεργούσαν προς το συμφέρον των πελατών τους.

Οι μετοχές R που αναπτύχθηκαν για συνταξιοδοτικά προγράμματα αντικατέστησαν τελικά τις μετοχές Α.

Τα τελευταία χρόνια, πολλές RPA χρεώνουν μια σταθερή χρέωση για υπηρεσίες βασικού προγράμματος Triple F και, στη συνέχεια, πρόσθετες χρεώσεις για άλλες υπηρεσίες, όπως εκπαίδευση και κατ’ ιδίαν συναντήσεις. Γιατί πρέπει να αυξάνεται η αμοιβή ενός συμβούλου λόγω των κερδών της αγοράς και των συνεισφορών χωρίς αυξημένη εργασία; Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η υποχρέωση αυξάνεται με τα περιουσιακά στοιχεία, αλλά αυτό είναι κούφιο.

Καθώς οι αμοιβές RPA συνεχίζουν να μειώνονται με μια εθνική εταιρεία που φέρεται να χρεώνει 35.000 $ για υπηρεσίες βασικού σχεδίου σε πρόγραμμα 1,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων, πολλοί σύμβουλοι αναζητούν πρόσθετα έσοδα μέσω υπηρεσιών και επενδύσεων των συμμετεχόντων.

Δεν υπάρχει πρόβλημα για έναν σύμβουλο σχεδίου ERISA να προσφέρει υπηρεσίες πλούτου στους συμμετέχοντες, εάν αποκαλυφθούν πλήρως με άδεια από τον χορηγό του σχεδίου. Υπάρχει πρόβλημα εάν τα υποκείμενα περιουσιακά στοιχεία που προτείνονται είναι ιδιόκτητα ή έχουν ως αποτέλεσμα αυξημένα έσοδα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι αμοιβές του καταπιστευματικού συμβούλου πρέπει να είναι ίσες και λογικές.

Μπορεί λοιπόν ένας καταπιστευματικός σύμβουλος να λάβει πρόσθετες αμοιβές από έναν πάροχο διαχειριζόμενου λογαριασμού, είτε πρόκειται για ιδιωτική ετικέτα είτε όχι; Μπορεί ένας σύμβουλος ή η εταιρεία στην οποία εργάζονται να αποκτήσει πρόσθετα έσοδα από επενδύσεις με ιδιωτική ετικέτα, μια ιδέα που βρίσκεται επί του παρόντος επίδικη; Ποια είναι η διαφορά μεταξύ αυτών των πληρωμών και της προμήθειας;

Ένας εξέχων δικηγόρος μου εξήγησε ότι αυτές οι ρυθμίσεις είναι νόμιμες, όπως δοκιμάστηκε στην υπόθεση του Loews που αφορά την AON, εάν υπάρχει σωστή αποκάλυψη που είναι κάπως έτσι: «Λειτουργώ ως καταπιστευματοδόχος για τις περισσότερες από τις υπηρεσίες μου, αλλά για αυτόν τον διαχειριζόμενο λογαριασμό ή το αποκλειστικό προϊόν ή υπηρεσία, δεν είμαι καταπιστευματοδόχος. Είμαι πωλητής που εκπροσωπεί ένα προϊόν ή μια υπηρεσία και όχι τα καλύτερα συμφέροντά σας.”

Είναι σαν τον γιατρό σας από τον οποίο περιμένετε να παρέχει την καλύτερη φροντίδα για εσάς, ανεξάρτητα από τις αμοιβές που λαμβάνουν συνιστώντας ένα φάρμακο που ανέπτυξαν ή για το οποίο λαμβάνουν πρόσθετα έσοδα. Κουδουνίζει και αλλάζει εντελώς τη δυναμική της σχέσης, κατά τη γνώμη μου.

Κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι αυτή η διμερής καταπιστευματική συμφωνία είναι αποδεκτή εάν η απόδοση του ιδιόκτητου προϊόντος ή υπηρεσίας είναι καλή, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι τα καλά αποτελέσματα δεν ξεπερνούν την κακή διαδικασία.

Οι σύμβουλοι δεν χρειάζεται να σταματήσουν να αναζητούν πρόσθετα έσοδα, αλλά αντί να πληρώνονται από τον κατασκευαστή του προϊόντος ή της υπηρεσίας, γιατί να μην πληρώνονται στον κτηνίατρο ή να διεξάγουν συνεχή δέουσα επιμέλεια ως καταπιστευματοδόχος;

Αν και οι προμήθειες έχουν νόημα σε ορισμένες περιπτώσεις, οι καταπιστευματικές RPA που καταβάλλονται πρόσθετες αμοιβές από κατασκευαστές ή μέσω ιδιόκτητων προϊόντων δεν έχουν θέση στον σημερινό διαφανή καταπιστευματικό κόσμο, ο οποίος ελπίζουμε ότι κάποια μέρα θα εξελιχθεί σε διαχείριση.

Ο Fred Barstein είναι ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος των TRAU, TPSU και 401kTV.